Twoje Centrum Szkoleniowe

Tworzenie tabel (CREATE TABLE)

Tworzenie tabel jest jednym z podstawowych zadań przy pracy z bazami danych. Tabela to miejsce, gdzie przechowujemy dane w formie wierszy i kolumn. W bazach danych, takich jak MySQL, tabele pomagają nam uporządkować i przechowywać informacje w prosty i zorganizowany sposób.

Polecenie CREATE TABLE pozwala nam utworzyć nową tabelę, określając jej kolumny, ich typy danych oraz dodatkowe zasady dotyczące przechowywanych wartości.

Tworzenie Tabeli (CREATE TABLE)

Aby utworzyć tabelę, używamy polecenia CREATE TABLE, w którym definiujemy nazwę tabeli oraz kolumny, które chcemy dodać. Określamy także typy danych dla każdej kolumny i dodatkowe opcje, takie jak klucze czy ograniczenia.

Przykład: Poniższe polecenie tworzy tabelę o nazwie uczniowie, w której będą przechowywane informacje o uczniach, takie jak id, imie, nazwisko oraz wiek:

CREATE TABLE uczniowie (
    id INT PRIMARY KEY AUTO_INCREMENT,
    imie VARCHAR(50) NOT NULL,
    nazwisko VARCHAR(50) NOT NULL,
    wiek INT NULL,
    data_dodania DATE DEFAULT CURRENT_DATE
);

To polecenie tworzy tabelę o nazwie uczniowie, która ma następujące kolumny:

1. id - Liczba całkowita, która jest kluczem głównym (PRIMARY KEY) i automatycznie zwiększa się o 1 dla każdego nowego rekordu (AUTO_INCREMENT).
2. imie - Tekst (VARCHAR) do przechowywania imienia ucznia. Ta kolumna nie może być pusta (NOT NULL).
3. nazwisko - Tekst (VARCHAR) do przechowywania nazwiska ucznia. Ta kolumna również nie może być pusta (NOT NULL).
4. wiek - Liczba całkowita, która przechowuje wiek ucznia. Jest opcjonalna, więc może mieć wartość NULL.
5. data_dodania - Data dodania rekordu do tabeli. Domyślnie jest ustawiona na bieżącą datę (DEFAULT CURRENT_DATE).

Typy Danych w Kolumnach

Podczas tworzenia tabel ważne jest, aby odpowiednio dobrać typy danych dla kolumn. Oto niektóre popularne typy danych w SQL:

• INT – do przechowywania liczb całkowitych.
• VARCHAR(n) – do przechowywania tekstu o zmiennej długości, gdzie n to maksymalna długość tekstu.
• DATE – do przechowywania daty.
• DECIMAL(m, d) – do przechowywania liczb z miejscami po przecinku, gdzie m to maksymalna liczba cyfr, a d to liczba cyfr po przecinku.

Klucze i Ograniczenia

Podczas tworzenia tabel możemy również zdefiniować różne ograniczenia (tzw. constraints), które pomagają utrzymać spójność i poprawność danych:

• PRIMARY KEY – unikalny identyfikator dla każdego wiersza w tabeli. W naszym przykładzie jest to kolumna id.
• NOT NULL – wartość w tej kolumnie nie może być pusta.
• AUTO_INCREMENT – wartość w tej kolumnie będzie automatycznie zwiększana o 1 dla każdego nowego rekordu.
• DEFAULT – domyślna wartość przypisana do kolumny, jeśli użytkownik nie poda innej wartości.

Przykład: Poniższe polecenie tworzy tabelę przedmioty, która przechowuje informacje o przedmiotach szkolnych. Tabela ta ma klucz obcy (FOREIGN KEY), który łączy nauczyciel_id z tabelą nauczyciele:

CREATE TABLE przedmioty (
    id INT PRIMARY KEY AUTO_INCREMENT,
    nazwa VARCHAR(100) NOT NULL,
    nauczyciel_id INT,
    FOREIGN KEY (nauczyciel_id) REFERENCES nauczyciele(id)
);

Podsumowanie

Polecenie CREATE TABLE pozwala nam tworzyć struktury, które przechowują dane w sposób uporządkowany i spójny. Wybór odpowiednich typów danych, kluczy i ograniczeń jest kluczowy dla zapewnienia, że dane są bezpieczne, a operacje na nich są efektywne. Przed utworzeniem tabeli warto dobrze przemyśleć jej strukturę, aby uniknąć konieczności późniejszych zmian. Dzięki dobrze zaprojektowanym tabelom możemy sprawnie zarządzać naszymi danymi i efektywnie z nich korzystać.